Welkom op ons blog. Wij, Jan Jaap, Larissa, Vico en Levi gaan vanaf mei door Noord-Amerika reizen met de Scania en onze, tot camper omgebouwde, trailer. Via deze site en onze facebook pagina kunnen jullie onze belevenissen volgen. Alvast veel leesplezier.
Van Antigonish naar Baddeck, Cape Breton, Nova Scotia
- Details
- Created on Sunday, 19 May 2013 02:31
- Written by Larissa
En zo is er weer een week voorbij. Ik praat jullie even bij. Jullie moeten niet elke dag een spannende update verwachten hoor. Want ook wij leven gewoon hier. Wat inhoud: opruimen, wassen, boodschappen doen, eten maken, kinderen opvoeden. En dat verschilt niet veel van het leven in Nederland. Behalve dan dat JJ hier veeeeel meer opruimt dan thuis (bijna neurotisch), het wassen sneller gaat met 5 machines tegelijk, het boodschappen langer duurt door het ruime aanbod, eten maken zich buiten afspeelt en het opvoeden van de kinderen intensiever is omdat het niet gedeeld wordt met de schooljuf, de zwemjuf of de moeder van een vriendje.
Goed een samenvatting van de afgelopen week.
Zoals al geschreven hebben we het maandag en dinsdag rustig aan gedaan. Op dinsdag kwam er een Nederlands stel met hun twee zoontjes (4 en 6 jaar oud) op de camping staan. Vico had al snel een speelkameraad in Rowan gevonden. Grote pret met z’n tweeën.
Woensdag (15 mei) zijn we naar Baddeck gereden. Voor de Canso Causeway Bridge zijn we de weegbrug opgereden. De dienstdoende ambtenaar vroeg JJ; What your haulin? en de truck aan de kant te zetten omdat hij zo smerig was. Even keken wij elkaar aan. Maar een grapje natuurlijk, de beste man vond het een mooie wagen en met een schouderklopje konden we weer vertrekken. En klein uurtje later kwamen we aan op de Baddeck Cabot Trail Campground. Een mooie camping met prachtig uitzicht en zeer vriendelijke mensen. Het was heerlijk weer, dus lekker buiten gegeten. Jan Jaap had gelijk contact met de buren. Een chauffeur links, een chauffeur rechts. Dus JJ had gesprekstof voor tien.
Wij zijn een echte bezienswaardigheid op de camping, vooral ’s avonds lopen er groepjes mannen nieuwsgierig om de auto heen.
Donderdag was het helaas weer een regenachtige dag. Gelukkig voor Vico kwam Rowan deze dag ook naar deze camping. Even buiten gespeeld en daarna samen binnen filmpjes gekeken.
Vrijdag hebben we met de Benz de Cabot Trail gereden. Een van de mooiste routes die wij ooit gereden hebben. En heerlijk rustig op de weg. Even een tussenstop bij de Tim Hortons voor koffie, warme chocolademelk, een smoothie en natuurlijk donuts. Levi en Vico zijn er dol op. Levi is een levende attractie voor de Canadezen. Vooral voor de ouderen die zich bijna in elke Tim Hortons lijken te verzamelen. Hij hoeft maar over zijn brilletje heen te kijken en ze smelten al. Hele verhalen hebben ze tegen hem en Levi lacht verlegen terug. Onze weg vervolgd met een slapende Levi op de achterbank. Vico en JJ hebben de kreeftenvangst van dichtbij bekeken. Het kreeftenseizoen is hier namelijk begonnen. En daar krijg je trek van. Dus maar weer eens een uitgebreide lunch met kreeft, krab, gamba’s, Sint Jacobschelpen en schelvis. Ja, het is afzien hier.
En zo werd het 18 mei, weer een jaartje ouder. Wat zijn ze lief geweest vandaag. Thee op bed, een mooie tekening en uit eten (ja alweer).
Ditmaal met een grote verse kreeft en mosselen vooraf. Ik kreeg zelfs een slab om, omdat ik de kreeft zelf moest ontleden. Dit tot groot vermaak van Levi. Mama met een slab, dat was een goede grap. Maar mijn mannen kunnen niet zo lang stilzitten. Dus moest er tussen het hoofd- en het nagerecht gerend worden. “Mama, ik moet echt even rennen. Mag ik je slab”. En daar ging Vico met de slab achter hem aan wapperend als een echte superheld, Levi er brullend achteraan met als hekkensluiter JJ stampend op klompen. Gelukkig wel buiten voor mijn raam en niet binnen. Zowel de gasten als het personeel vonden het geweldig en wezen mij nadrukkelijk op de heren. Terwijl ik een beetje nonchalant probeerde te genieten van mijn wijntje. Het personeel vond de druktemakers helemaal niet hinderlijk. Ik kreeg zelfs een paar slabbetjes mee van de serveerster, omdat ‘ze er zo veel lol mee hadden’. Dat is pas ontspannen dineren.
Deze week ga ik beginnen met het lesgeven van Vico. Dit zal zo’n 3,5 uur per dag in beslag nemen. Dit houdt in dat we meer moeten plannen en vooruit moeten denken. Een nieuwe fase in onze reis.
Jarig!
- Details
- Created on Sunday, 19 May 2013 02:28
- Written by Larissa
Alweer 34 jaar! Bedankt voor alle felicitaties. Heel jammer dat ik het niet thuis kon vieren met taart, koffie en bitterballen. Jullie weten hoe dol ik ben op verjaardagen. Ach, volgend jaar beter. Heel vervelend hoor, je verjaardag vieren met man en kinderen onder het genot van een verse kreeft met fruitig wit wijntje. 
Foto's
- Details
- Created on Wednesday, 15 May 2013 23:53
- Written by JanJaap
We hebben weer wat foto's toegevoegd, onze belevenissen volgen snel weer!
De eerste reis met de truck.
- Details
- Created on Monday, 13 May 2013 00:55
- Written by Larissa
Donderdag (9 mei) hebben de jongens lekker gespeeld op de camping. Helaas begon het ’s middags te regenen, maar je bent toerist of niet, dus wij zijn er ’s middags toch met de auto op uitgetrokken. Naar Peggy’s Cove. Een leuke rit over een mooie weg. Beetje jammer dat de mist ons uitzicht belemmerde, maar we zijn toch even rond de vuurtoren gelopen. Vico vond die grote stenen fantastisch en had, door de film Ice Age, gelijk een idee hoe die daar gekomen waren. Lang leve de tekenfilm.
Vrijdag stond onze eerste echte reis met de truck op het programma. Zo’n 200 kilometer van Hammonds Plains naar Antigonish aan de noordkust van Nova Scotia.
Toch een beetje gespannen voor vertrek. We moeten nog een beetje in ons aankomst- en vertrekritme komen. Alles ‘unhooken’, alles opruimen. Doordat de Benz nat was, hadden de banden geen grip en slipte hij bij het naar binnen rijden. Vico, Levi en ik zagen het spektakel met ingehouden adem aan. Maar geen probleem voor JJ, hij liert de Benz er gewoon verder in. Toch wel fijn dat hij zich zo druk bezig heeft gehouden met het voorbereiden van de camper voor deze reis.
Eenmaal alles aan boord zijn we vertrokken. Na een half uur reizen, even gestopt voor een korte check. Was ik vergeten twee kastjes dicht te doen. Bijna mijn hele administratie door de trailer. Niet zo handig. Ik zou bijna een checklistje voor vertrek maken….
Onderweg kregen we een WhatsApp van Eric Nijhof. Hij rijdt samen met zijn vriendin, Sandra, voor het transportbedrijf Midland in Dieppe, Moncton in New Brunswick. Sinds twee jaar werken en wonen zij daar. En heel toevallig moesten zij lossen waar wij voorbij reden. Dus even een ontmoeting op de truckstop. Eric dacht een filmpje te maken als hij ons zag staan op de parkeerplaats, maar toen hij de truck met de cabine voorover zag, bedacht hij zich. Toch niet zo’n leuk filmpje. JJ was namelijk even een olielekje aan het repareren. Ook de truck moet weer wennen om te werken in dit bergachtige landschap. Het werd een leuke kennismaking met twee zeer vriendelijke en spontane mensen.
In de middag kwamen we aan op de camping (Whidden Park) in Antigonish. Een mooie rustige (het seizoen is hier pas op 1 mei begonnen) camping. Met genoeg ruimte voor de jongens om hun energie kwijt te kunnen. Vooral de glijbaan vindt Levi geweldig. En ook Vico gaf schoorvoetend toe dat Levi toch wel steeds leuker wordt om mee te spelen (of te narren).
Vanaf het moment dat we hier staan, rijden er elk uur heel langzaam auto’s om onze camper. We zijn een echte bezienswaardigheid.
Zaterdagochtend zijn we naar een ‘Farmers Market’ geweest, waar de lokale ondernemers en boeren hun producten aanbieden. Vico en Levi waren maar in 1 kraampje geïnteresseerd, met de mevrouw die zelf braadworsten maakte.
Daarna weer spelen in het zonnetje op de camping.
Alles gaat hier voor ons in ‘Slow-motion’. Het autorijden, het lopen, het pakken van dingen, het praten. De mensen zijn hier zo rustig, nemen overal de tijd voor. Dat is voor ons enorm wennen. Maar maakt het ook weer makkelijk als we de weg aan het zoeken zijn. We kunnen uitgebreid onze tijd nemen. Als wij stilstaan, doet de rest van het verkeer dat ook. Geduldig afwachtend totdat wij de straat wel of niet in gaan. Niks toeteren of middelvingers. Zo relax!
Zaterdagmiddag hebben we de tent opgezet die JJ in zijn favoriete winkel heeft gekocht. Tja en wij zijn verre van relax en van JJ moet alles meteen en zo efficiënt mogelijk, dus dat staat altijd garant voor potje woordenwisseling. Vico zei al, terwijl hij aan het spelen was; “ik voel een ruzie opkomen…”. De lastige 5-jarige kleuter, bemoeit zich overal mee.
Maar goed de tent staat en we hebben er heerlijk onder gegeten. Verse zalm, lekkerder hebben we ze zelden gegeten.
Vanochtend (zondag 12 mei) heeft JJ eerst een uur staan kwijlen bij de Ford-dealer, daarna hebben we de ‘Antigonish loop’ gereden. Onder luid gesnurk van Levi en protest van Vico. Beiden gesmoord met een pizza in New Glasgow.
Een prachtige rit langs de kustlijn met een aantal fraaie huizen, die daar een geweldig uitzicht hebben.
Terug op de camping heeft JJ even lekker in de stromende regen de truck en trailer gewassen. Wij hebben dat eerst even aangekeken en zijn toen met zijn drieën spelletjes gaan spelen. Ieder zijn hobby, zullen we maar zeggen.
En zo is ook aan deze dag weer een eind gekomen. Morgen en overmorgen doen we rustig aan. Woensdag vertrekken we waarschijnlijk naar een camping in Baddeck om Cape Breton te bewonderen.
Ik neem nog een wijntje op Maaike. Van harte gefeliciteerd, meid! En dan weer onder de wol naar de tikkende regen luisteren. Morgen is het weer droog.